پیش‌فرض کتاب این است که پول رابطه کمی باهوش شما دارد و بیشتر به نحوه رفتارتان بستگی دارد و آموزش نحوه رفتار سخت است، حتی برای افراد واقعاً باهوش.اگر نابغه‌ای ، کنترل احساسات خود را از دست بدهد، ممکن است فاجعه‌ای مالی ایجاد کند و برعکس. افراد عادی و بدون تحصیلات اقتصادی هم می‌توانند ثروتمند باشند؛ اگر مهارت‌های رفتاری انگشت شماری را یاد بگیرند که هیچ ارتباطی با معیارهای رسمی هوش ندارند.
نزدیک به سه میلیون امریکایی در سال ۲۰۱۴ جان باختند کمتر از ۴۰۰۰ نفر آنها هنگام مرگ دارایی خالص بیش از ۸ میلیون دلار داشتند. رونالد رید یکی از آنها بود. این سرایدار سابق در وصیت‌نامه‌اش ۲ میلیون دلار برای فرزندخوانده‌هایش و بیش از ۶ میلیون دلار هم برای بیمارستان و کتابخانه محلی باقی گذاشت. کسانی که او را می‌ شناختند گیج شده بودند؛ این همه پول از کجا آمده بود؟ بعدها معلوم شد که هیچ رازی وجود نداشته است. او نه برنده لاتاری شده بود و نه ارثی برده بود. بلکه مبلغ کمی را که در توانش بود پس‌انداز کرده و در سهام پر سودی سرمایه‌ گذاری کرده بود. سپس چندین دهه صبر کرده بود تا پس‌ اندازهای کوچکش به بیش از ۸ میلیون دلار برسد.

چند ماه قبل از مرگ رونالد رید، مرد دیگری به نام ریچارد هم در صدر خبرها بود.
زندگی ریچارد فاسکون عکس زندگی رونالد رید بود. او که مدیر اجرایی مؤسسه مریل لینچ بود و مدرک مدیریت ارشد کسب‌وکار از دانشگاه هاروارد داشت، آن قدر در امور مالی موفق بود که در دهه پنجم زندگی‌اش بازنشسته شد. دیوید کومانسکی، مدیرعامل سابق مریل، "دانش تجاری، مهارت‌های رهبری، قضاوت صحیح و یکپارچگی شخصی ریچارد فاسکون" را تحسین می‌کرد. مجله بازرگانی کرین زمانی او را در فهرست چهل تاجر موفق کمتر از چهل سال قرار داده بود. ریچارد فاسکون در میانه دهه اول ۲۰۰۰، برای نوسازی خانه‌ای به مساحت ۵۵۰۰ مترمربع در کنتیکت گرینویچ که هزینه نگهداری آن بیش از نود هزار دلار در ماه بود، وام سنگینی گرفت. سپس بحران مالی سال ۲۰۰۸ ۲۰۰ رخ داد. این بحران تقریباً به همه ضرر مالی زد. اما ظاهراً فاکسون را کاملاً نابود کرد. بدهی زیاد و دارایی‌های غیرنقدی باعث ورشکستگی او شد. او در سال ۲۰۰۸ به قاضی گفت: "من در حال حاضر هیچ درآمدی ندارم". ابتدا خانة او در پالم بیچ مصادره شد. در سال ۲۰۱۴ نوبت به عمارت گرینویچ رسید. پنج ماه قبل از این که رونالد رید ثروتش را به خیریه بسپارد، خانه ریچارد فاسکون در حراجی فروخته شد، آن هم ۷۵ درصد کمتر از قیمتی که شرکت بیمه برآورد کرده بود. 
رونالد رید صبور بود. اما ریچارد فاسکون حریص بود و این تمام چیزی است که برای برداشتن شکاف عظیم تحصیلات و تجربه بین این دو شخص لازم بود. درس این ماجرا این نیست که بیشتر شبیه رونالد و کمتر شبیه ریچارد باشیم، اگرچه توصیه بدی هم نیست. 
نکته جالب در این داستان این است که آن‌ها چقدر در امور مالی با یکدیگر متفاوت بودند.